Nieuwsoverzicht

Op 31 december 2018 heeft advocaat-generaal Ettema conclusies uitgebracht in vijf zaken over de vermogensrendementsheffing in de inkomstenbelasting (box 3), waaronder proefprocedures in het kader van het massale bezwaar van spaarders tegen box 3. In de vijf procedures, die gaan over de jaren 2013 en 2014, staat de vraag centraal of de vermogensrendementsheffing op spaarsaldi op het niveau van de regelgeving in strijd is met het eigendomsrecht dat beschermd wordt door artikel 1, Eerste Protocol bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (artikel 1 EP).

Het wrakingsverzoek tegen de hele strafkamer van de Hoge Raad is ongegrond. Tot dat oordeel komt de wrakingskamer van de Hoge Raad vandaag. Het wrakingsverzoek was gericht tegen de werkwijze van de Hoge Raad, waarin drie of vijf raadsheren een zaak beslissen, maar de overige leden van een kamer (in dit geval de strafkamer) deelnemen aan de beraadslaging over die zaak. Met zijn beslissing volgt de Hoge Raad op hoofdlijnen de conclusie van procureur-generaal Silvis, die had geadviseerd het wrakingsverzoek te verwerpen.

De beslissing in een rechtszaak tussen een advocaat en een voormalig rechter over de onrechtmatigheid van een eerdere civiele procedure in de periode 2004–2009 blijft in stand. Dat geldt ook voor de beslissing dat een uitlating in een brief van de Raad voor de rechtspraak aan een Tweede Kamerlid over deze kwestie onrechtmatig was. De Hoge Raad heeft vandaag geoordeeld dat het hof bij zijn beslissingen geen rechtsregels heeft geschonden en die beslissingen voldoende heeft gemotiveerd. Daarmee staat onherroepelijk vast dat de voormalig rechter en de Staat onrechtmatig hebben gehandeld jegens de advocaat en aansprakelijk zijn voor de geleden schade. De hoogte van de schadevergoeding moet nog door het gerechtshof worden vastgesteld.

De beslissing van de officier van justitie om DNA-materiaal af te nemen bij veroordeelden moet meer gericht worden op strafbare feiten die met DNA-onderzoek kunnen worden opgespoord, zoals ernstige gewelds- en zedenmisdrijven waarop de wetgever oorspronkelijk het oog had. Dat dient de rechtsgelijkheid bij inbreuken op privacy en zorgt er tegelijkertijd voor dat de inspanningen van het Openbaar Ministerie, de politie en de forensische diensten beter gericht zijn op de opsporing van ernstige feiten. Tot die conclusie komt de procureur-generaal bij de Hoge Raad op grond van onderzoek naar DNA-afname bij veroordeelden (pdf, 1,1 MB).